verhalen van Maryse

heey, ik zal ook mijn verhalen eens gaan plaatsen.
het volgende verhaal heb ik nog net op tijd kunnen insturen voor dit kwartaal van de ikvertel-wedstrijd.

Zoete Thaise Chilisaus

Druipend van de regen draai ik de sleutel in de garagedeur. Met moeite probeer het halfverroeste slot open te draaien, met in m’n ene hand de fles Zoete Thaise Chilisaus en in de andere de sleutel, waarbij na veel gemorrel en geduw het slot plotseling openschiet en ik letterlijk door de deur naar binnen val, waarbij ik m’n enkel verzwik en de fles Zoete Thaise Chilisaus de lucht in slinger. Voor mijn ogen zie ik de fles al aan barrels diggelen en de roodoranje saus als in slow motion dramatisch door de garage vliegen. In werkelijkheid weet mijn hand nog net op tijd de fles op te vangen voor hij op de grond raakt. Opgelucht haal ik adem. De fles is nog heel. Maargoed ook, want ik vertik het om nog een keer door het onweer naar de supermarkt te fietsen voor één fles Zoete Thaise Chilisaus.

Nog nahijgend en nadruipend plof ik neer op een stoel en zet de fles met een harde klap op de keukentafel neer. Op tafel ligt een recept met daarnaast een briefje.’Lieve dochter’ Ik slaak een zucht als ik alleen de aanhef al lees. Altijd als ik ‘dochter’ wordt genoemd, willen m’n ouders wat van me, dus dat zal deze keer wel niet anders zijn. Het zal mij benieuwen wat ze nu weer willen. ‘Lieve dochter, zou jij vanavond willen koken? Want je moeder is weg en…’ De rest van het briefje is onleesbaar, maar ‘…en ik kan totaal niet koken’ was waarschijnlijk het tweede gedeelte van de zin geweest. Ik herken het krabbeltje van mijn vader onderaan het briefje. Chagrijnig verfrommel ik het papiertje en besluit dat ik geen zin heb om te koken. Ik voel me ronduit beroerd. Als Zoete Thaise Chilisaus, zo voel ik me. En ik háát Chilisaus! Een plakkerige, kleffe, stroperige, stinkende, misselijkmakende saus, vol ingrediënten die je niks zeggen, zoals gemodificeerd maïszetmeel en xanthaangom. Wat is nou weer xanthaangom?! Ik gooi het keukendeurtje open en smijt de fles Chilisaus naast een andere fles… Chilisaus! Ik vloek. Natuurlijk, heb ik weer. Nou heb ik zeker de verkeerde saus gekocht. Ik hoop maar dat mijn ouders er niet achter komen voordat de supermarkt is gesloten.

Die avond zit ik ’s avonds pas om 10 uur met mijn vader aan tafel, als gevolg van mijn beslissing om niet te gaan koken. Voor ons staat een dampende pan met wokgroenten en vegetarische balletjes. Het ruikt verbrand, als gevolg van mijn vaders beslissing om dan maar in plaats van zijn dochter te gaan koken. Naast de pan staat een fles Zoete Thaise Chilisaus, wat dus eigenlijk geen Zoete Thaise Chilisaus had moeten zijn. Ik heb honger. Ondanks dat het eten bijna zwartgeblakerd is dankzij mijn vaders kookkunsten, smaakt het heerlijk. Tja, wie honger heeft, eet alles. Tijdens het eten zeggen we niks. Bord na bord wordt opgeschept, de pan gaat schoon op… en… dat zonder Chilisaus. Onaangebroken verdwijnt de fles Chilisaus weer in kast. Naast de andere fles, waarvan ik me nu herinner dat ik die vorig jaar had gekocht, ook speciaal voor bij de wokgroenten en vegetarische balletjes. Zwartgeblakerd was het eten, net als nu. En net als nu verdween ook toen die fles Chilisaus onaangebroken in de kast. En weet je wat, volgend jaar koop ik weer zo’n fles.

dit is de link: klik!

Ik ben benieuwd naar jullie mening